Όταν οι άνθρωποι πλησιάζουν την τελευτή, εάν διατηρούν σώας τα φρένας τους, ( ξέρετε η άνοια λειτουργεί λυτρωτικά ως προς τον φόβο του θανάτου) είναι λογικό να ανασύρουν από το παρελθόν, εμπειρίες και εικόνες, που τους σημάδεψαν.
Κι όταν τις μοιράζονται μαζί σου είναι εύκολο ν' αποκτήσεις την ψευδαίσθηση πως ήσουν κι εσύ εκεί. Ειδικά αν περπατάς στους ίδιους δρόμους .
Δρομάκια και δρόμοι και μικρές πλατείες που είδαν τους 400 να τους πηγαίνουν για εκτέλεση. Και μετά από μερικά χρόνια τους αντάρτες να πηδούν τις χαμηλές μάντρες κι από σπίτι σε σπίτι να πλησιάζουν το Θηλέων, που ήταν ταμπουρωμένοι οι ταγματασφαλίτες. Οι κάθετοι δρόμοι βλέπεις ήταν απροσπέλαστοι λόγω των πολυβόλων.
Έλεγε ο γερο Ιπποκράτης για τον γερμανό εξωμότη που είχε πάει με το ΕΑΜ και είχε βουτήξει κι ένα πολυβόλο και το χε πάρει μαζί του. Έλεγε πως τούδειχνε που να βαράει όταν περικύκλωσαν το Πάνθεον και τελικά τόκαψαν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου