Δευτέρα 1 Αυγούστου 2011

πολιτιστική ελεημοσύνη

Καλοκαιράκι.
Ζέστη αναπόφευκτη και πολιτιστικές εκδηλώσεις στην επαρχία.
Εκεί όπου οι ιθαγενείς περιμένουν ως άλλη Λαμπρή τα ιερά τέρατα της κουλτούρας να μεταγγίσουν λίγη από την Αθηναϊκή πολιτιστική συσσώρευση στα στάδια και στα by the river ξέφωτα, τα οποία για τους διάττοντες αστέρες –καλλιτέχνες μπορεί να φαντάζουν ότι βρίσκονται εις του διαόλου την μάννα.
Συναυλία αλά παλαιά.
Ο δημιουργός επί σκηνής με φώτα , τερατώδη ηχητικά, προβολείς και καπνογόνους ρομποτικές συσκευές που φροντίζουν να υποβάλλουν το φιλοθεάμον κοινό και να δημιουργήσουν την αίσθηση ότι παρακολουθεί κάτι που έχει λίγο από χολυγουντιανό υπερθέαμα και ποιοτική, ασυζητητεί, τέχνη.
Στη μέση περίπου του event σκάει πρόταση πολιτιστικής ελεημοσύνης.
Ο αοιδός εύχεται-προτείνει από μικροφώνου - ώστε να κατοχυρωθεί η ευγενής χειρονομία - να αφεθούν οι φουκαράδες φτωχοί (;) που αδυνατούν να καταβάλουν το αντίτιμο, να εισέλθουν στο χώρο της συναυλίας.
Και το κοινό χειροκροτεί.
Τι, χειροκροτώντας υπερθεματίζει-ξορκίζει, άραγε; Απομακρύνει, με μάγια, δια του κρότου την εκδοχή αλλαγής ρόλων;
Οι βολεμένοι ανασφαλείς αντικρίζονται με τους παρίες. και αυτονόητα στην μορφή του φουκαρά ο καθένας προβάλλει τον εαυτό του.
Σ’ αυτό τον ιδιότυπο μεσαίωνα που διαβιεί το ανθρώπινο είδος, δεν υπάρχει η πολυτέλεια για κάτι καλύτερο.
Απαιτείται πάντως γερό στομάχι.

Δεν υπάρχουν σχόλια: